Unboring at Edinburgh Fringe

We hebben geluk we kunnen nog 2 nachten op de camping blijven en hoeven zelfs onze tent niet te verplaatsen. Vandaag gaan we meteen Edinburg maar eens bekijken. Vanaf de camping kunnen we met de bus, lijn 26, die ons midden in Edinburgh brengt. Als we uitstappen zien we Edinburgh Castle al hoog boven de stad liggen, ons eerste doel. Onderweg komen we nog langs de Tartan Weaving Mill, waar de schotste ruiten worden geweven, en je de weefgetouwen nog in werking ziet. Elke clan heeft zijn eigen ruitje en ik vind dat we ons best wel bij de clans O'Neil of MacNeil kunnen voegen, maar de "echte" Nelens zijn niet zo enthousiast over schotste ruiten, jammer ik had Marcel wel in zo'n kiltje willen zien...
Dan staan we voor het Castle, maar wat een drukte, door de festival Fringe activiteiten heeft Edinburgh in de maand augustus zo'n 2 miljoen bezoekers en dat is te merken, een lange rij voor de kassa, dus we besluiten het morgen nog eens te proberen. Dan beginnen we maar aan de Royal Mile, de lange straat van 1,8 km tussen het castle en het koningklijk paleis Holyroodhouse waar Queen Elisabeth verblijft als ze in Schotland is. We lopen langs de Outlook Tower, het museum met op de bovenste, 6de verdieping de 150 jaar oude Camera Obscura, waarmee je via een periscoop lens de hele omgeving van Edinburgh op een ronde plaat kunt zien, we besluiten naar binnen te gaan. Verder is het museum een en al "World of Illusions" met allerlei gezichtsbedrog truukjes en plaatjes, zoals de Vortextunnel, een soort Villa Volta waarbij het beeld ronddraait waardoor het lijkt alsof je zelf gaat draaien, na 1 keer had ik er al genoeg van, Iris en Sam bleven er doorheen lopen.

Verder de Royal Mile af wordt het steeds drukker, overal proberen artiesten mensen naar hun shows te lokken met flyers en een voorproefje van hun voorstelling. De hele dag en avond zijn er in de hele stad optredens waar je gratis of voor weinig geld naar toe kunt. Ook op straat zijn verschillende straatartiesten die hun brood proberen te verdienen. En hoor je op elke hoek de doedelzakken janken (volgens Iris die er na een dag al helemaal niet meer tegen kan...). Het zonnetje schijnt lekker dus de sfeer zit er goed in.
Pas tegen 5 uur bereiken we het paleis en vinden we dat het onderhand tijd wordt voor een biertje in een pub, we worden wel verbannen naar het eetgedeelte want de kids mogen onder de 18 niet in de bar maar de Ale en voor Marcel zelfs een whiskey smaken er niet minder om!
We lopen terug richting Princesstreet waar de shops zijn, Sam heeft nl. zeer nodig een nieuwe joggingbroek (ultieme campingsmoking) nodig en we slagen bij... natuurlijk de Primark! We zitten nu in de buurt van het Hard Rock cafe, daar moeten we zeker langs om ons traditionele souvenir, de Hardrock Cafe pin, op te halen en gaan we meteen maar een hapje eten. Een lange dag en als we tegen 10 uur de bus weer naar de camping nemen laten we ons lekker boven in de dubbeldekker naar huis schommelen.